15. Een blikje groene ijsthee en een bounty
Maria is dus een dikke nerd. Ze waggelt met norse blik en oranje haar uitgroei door het grote huis om overal de prima sfeer te verzieken. Ik probeer er in goede buien een compassie project van te maken, maar faal menig maal. De negatieve energie die van deze Juf Bulstronk afstraalt is voelbaar door de muren heen. Enkele vrijwilligers mijden de huiskamer compleet, al is het de enige warme plaats in het huis. Zodra ze je ziet blaft ze een verzoek of begint over een of andere open deur of brandende lamp. Een dergelijk verzoek begint met de in gebroken Engels gesproken woorden ‘If possible’ waarna een relaas volgt wat niet te weigeren valt. Aangeven dat je die deur al een tijdje niet gebruikt hebt heeft weinig zin, net zoals een gezellig praatje aanknopen geen zin heeft. Ik probeerde het echt wel de eerste week. Ik deed braaf wat me werd opgedragen en sprak met twee woorden. Doch, zodra ze de kamer binnen komt voel je de energie van positief of neutraal naar negatief schieten en ontvlucht men instinctief(ex man en zoon incluis) de ruimte. Mijn ontbijt(havermout met melk, rozijnen, amandelen en pindakaas) neem ik inmiddels buiten rond het vriespunt. Alles beter dan de dag beginnen met gezeik. Als ik in de vroege ochtend hout uit de rommelstapel aan het halen ben terwijl de meeste bewoners nog op bed liggen blijkt ze keer op keer niet tevreden met de hoeveelheid of vormen van het hout. Ik probeer mijn leven te beteren maar het kost me moeite om geen ruzie te beginnen. In mijn hoofd heb ik het Italiaans wat ik wil terug blaffen paraat.
Toch, iets verder uitgezoomd is het vooral triest. Ze leeft samen met een man die ze niet meer kan uitstaan en op natuurlijke wijze de harten steelt van alle vrijwilligers. Met haar zoon die overdreven druk is, bekvecht ze slechts. Die zoon heeft de bovenste verdieping van het gebouw, maar zijn moeder slechts een kamer op de eerste verdieping. Met de regen van de afgelopen dagen is de huiskamer haar enige beweegruimte, maar vanwege de kou zit er altijd wel een of andere vrijwilliger voor de open haard. Vrijwilligers die ze zelf liever helemaal niet over de vloer heeft maar nodig zijn voor om Antonello’s dromen te verwezenlijken en indirect voor inkomsten zorgen. Ooit was deze vrouw gelukkig, laat ik me vertellen, maar alles is scheef gegaan. Ze doet werkelijk alles verkeerd in menselijk contact, op het tragikomische af. Na de zoveelste aanvaring bedenkt ik hoe ik haar zou kunnen terugpakken. Mijn beste idee tot nu toe is het stinkende sap van Guiseppe’s vis in de koelkast tijdens een nachtelijk avontuur over haar autostoelen kwakken. ‘Ga mar ligge Niels, anders overkomt u wa’ zeg ik dan tegen mezelf. Een quote van Timon het Belgische stokstaartje.
In de tweede week komt er een Belgische dame een weekje op bezoek. Even een soort van Nederlands praten. Ze heet Anne, en ze verteld me dat dit geen typische Belgische naam is. Clouseau had me al die tijd anders doen geloven. Tot eenieders verbazing, zijzelf voorop, koopt ze binnen 4 dagen een huisje hier in de heuvels. Voor 20.000€ heeft ze een twee-delig huis waar je in Amsterdam lotto weekend miljonairs voor moet winnen. Het was bijna allemaal Bitcoin winst en ze probeert me herhaaldelijk van de munt te overtuigen. Ik antwoord dat ik allang blij ben als ik af en toe een blikje groene ijsthee en een Bounty kan kopen.
Ik mag mee als ze het huisje nog eens gaat bekijken met Antonello, die al het papierwerk voor haar regelt. Omdat 20.000 euro zelf voor mij ‘te doen’ is als ik 5 jaar lang van groene ijsthee naar water terugschakel, begint ik heftig te fantaseren over wonen in deze prachtige streek. ‘Wat ga je dan uiteindelijk in hemelsnaam doen hier Niels’ is de gedachten waarmee de fantasie vooralsnog stokt. Het natuurstenen gebouwtje heeft een prachtig uitzicht over de vallei en een bescheiden stukje grond voor een moestuintje. In het dorpje wonen zo’n 100 mensen in de zomer en 10 in de winter. Tijdens een van mijn overpeinzingen over de bemachtiging van schattige Italiaanse huisjes loop ik vanuit de boerderij zo’n 200 meter naar beneden door het mediteraanse bos tot een beekje. Op zonnige dagen bezoek ik deze plek waar het smeltwater via een enorme betonnen buis onder het bospad doorstroomt en door de stuwing een klein en stromend badje ijswater is ontstaan. Zodra je dichterbij het water komt slaat de vochtige lucht in je gezicht. Ik stap een meter naar beneden en kleed me uit op witte kiezels naast het kraakheldere water. Er is geen plek om te zitten maar voor de vorm adem ik staand een paar keer diep in en uit. Wim Hof zou het waarschijnlijk onvoldoende vinden. Ik stap het water in om er vooralsnog maximaal 20 seconden in te blijven. Het doet me denken aan Jack die Rose verteld hoe koud het water daar beneden wel niet is terwijl ze aan de reling hangt. Mijn armen en vooral voeten hebben het er zwaar mee en een natuurlijk instinct lijd me vergezeld door oergeluiden uit het water. Dat Rose het zo lang heeft volgehouden op die drijvende kast betwijfel ik steeds meer. Zodra ik eruit ben voel ik me echter herboren. De vermoeidheid van de sjouw-ochtend is spontaan verdwenen.
Op de weg terug sjoer ik rustig naar boven en zie ik 2 zoogdiertjes in de bomen langs het pad. Na een hartstilstand van zo’n 0,7 seconden constateer ik dat het geen boommarters zijn. Twee eekhoorns klimmen op karakteristieke wijze door een eik waar in December nog, zij het spaarzaam, blad aan zit. Ik kijk beter en zie dat ze donker zijn, tegen het zwarte aan en een witte buik hebben. Ik loop meteen door omhoog naar mijn laptop waar ik eerst mijn natte haartjes kam en vervolgens zittend op mijn bed ontdek dat het hier om een zeldzame soort gaat! De Calabrische Zwarte Eekhoorn(Sciurus meridionalis) is een voor Italië endemische soort. Sterker nog, de soort komt alleen op een aantal specifieke plekken in Zuid-Italie voor. Lang werd gedacht dat het een ondersoort van de welbekende en wijdverspreide Rode Eekhoorn(Sciurus vulgaris) was, maar de laatste onderzoeken hebben aangetoond dat het zowel genetisch als in uiterlijk om een aparte soort gaat. Ik voer het duo in op obsevation.org en doe zeer tevreden een dutje.